Polsganglion

U heeft vragen over een polsganglion of u overweegt op termijn een ingreep. Als plastisch chirurg en handchirurg in de Bergman Kliniek behandel ik veelvuldig mensen met deze aandoening. Handchirurgie is mijn specialisme. Ik informeer u dan ook graag over het hoe en wat van de ingreep en kan deze voor u uitvoeren.

Wat is een polsganglion?

Een polsganglion is een kleine, stevige zwelling rondom een gewricht, pees of peesschede van de pols. Een ganglion is als het ware een zakje gevuld met vocht. Dit vocht is de ‘smeerolie’ voor gewrichten en pezen om deze soepel te laten bewegen. Het vocht is helder en geleiachtig. Dit vocht zit gewoonlijk in het gewricht en wordt daar gehouden door het gewrichtskapsel. Als er een gaatje in dit kapsel ontstaat (als het ware een zwakke plek in de buitenband van een fiets) komt dit vocht naar buiten (de binnenband van de fiets bult dan uit). We spreken dan van een polsganglion.

In 70% van de gevallen bevindt de zwelling zich aan de rugzijde van de pols, maar deze kan ook aan de handpalm zijde ontstaan. Een polsganglion komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen.

Wat is de oorzaak?

De zwelling kan ontstaan na een periode van overbelasting of bij onderliggende slijtage van het polsgewricht. Mensen met erg slappe gewrichtsbanden rondom de pols (zie ‘midcarpale instabiliteit’) hebben een grotere kans om  een polsganglion te ontwikkelen. In deze gevallen is het wenselijk om te starten met handtherapie voor het verkrijgen van meer stabiliteit in de pols. Meestal is het niet duidelijk wat de oorzaak van de zwelling is.

Wat zijn de klachten?

Een ganglion is te herkennen aan een gladde, ronde zwelling van de pols die ineens lijkt te zijn ontstaan. De grootte van de zwelling kan wisselen. Vaak neemt deze in rust iets af.

Een ganglion geeft niet altijd klachten, maar kan pijnlijk zijn bij het bewegen van de pols. Soms drukt het ganglion op een zenuw, waardoor u tintelingen in de pols en/of hand kunt voelen.

Diagnose

Meestal is een ganglion bij onderzoek van de pols duidelijk te zien en te voelen. In sommige gevallen kan aanvullend onderzoek nodig zijn (zoals een echo of MRI scan) om het ganglion in beeld te brengen en/of andere diagnoses uit te sluiten.